Σάββατο 22 Ιουνίου 2013

Πλησιάζει η κρίσιμη αναμέτρηση.‏

Η πρόσκληση του "Έλληνα" πρωθυπουργού και του "κουρέα ομολόγων" εναπομείναντος συνεταίρου του, να εκκενώσουν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ το κτήριο, είναι προάγγελος γεγονότων.
Παράλληλα έχοντας υπ' όψιν την αντιδημοκρατική και αντισυνταγματική συμπεριφορά του, εύκολα
τεκμαίρεται, ότι θα παρέμβουν τα ΜΑΤ.
Είναι δε βέβαιο ότι ήδη έχει ετοιμαστεί σχέδιο εισβολής στο Μέγαρο της ΕΡΤ.
Τούτο σημαίνει ότι έχει έλθει η στιγμή της αναμέτρησης της Δημοκρατίας με τον ολοκληρωτισμό.
Ίσως τα χημικά, τα ασφυξιογόνα και οι βομβίδες κρότου και λάμψης να κατακλύσουν τον περίβολο αλλά και το κτήριο.

θα γίνει προσπάθεια νομιμοποίησης της επιχείρησης κατάληψης, βασιζόμενοι στις επιλεκτικές σφυγομετρήσεις οι οποίες διαφοροποιούν τα ποσοτά των κομμάτων κατά περίπου 12%.
Άρα όσοι περιφρουρούν την ΕΡΤ και τα κτήρια της περιφέρειας θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι να οργανώσουν και ένα πρόχειρο ιατρείο με τα ανάλογα σκευάσματα, φάρμακα οξυγόνο και άλλες προφυλάξεις.

Η επέμβαση θα έχει έως βασικό στόχο την γρήγορη εκκένωση ώστε να μην προλάβουν οι εργαζόμενοι και οι περιφρουρούντες να κλείσουν τις πόρτες και να μετατραπεί η ΕΡΤ σ' ένα νέο Πολυτεχνείο.

Πιθανότατα θα παρεισφρήσουν άνδρες της κρατικής ασφάλειας με πολιτικά (αν δεν έχουν ήδη παρεισφρήσει), οι οποίοι θα προσπαθήσουν να κρατήσουν ανοικτές τις πόρτες για να εισέλθουν οι δυνάμεις καταστολής.

Απάντηση σε μία τέτοια επιχείρηση είναι η αύξηση του όγκου των πολιτών και η παραμονή τους καθ' όλο το εικοσιτετράωρο, μια και τα επόμενα εικοσιτετράωρα είναι κρίσιμα λόγω του τριημέρου.
Εάν οι εντός της ΕΡΤ "κρατήσουν" είναι βέβαιο ότι στην συνέχεια θα καταφθάσουν χιλιάδες πολίτες φέρνοντας σε δύσκολη θέση τις δυνάμεις καταστολής.

Ωστόσο οι αμυνόμενοι οφείλουν να έχουν κατά νού ότι οι αστυνομικές δυνάμεις είναι και αυτοί εργαζόμενοι και ενεργούν κατ' εντολή ανωτέρων υπό την απειλή απόλυσης.
Στην ίδια λογική πρέπει να κινηθούν και οι αστυνομικοί, οι οποίοι με την σειρά τους θα νοιώσουν το "τρυφερό χάδι¨της Κυβέρνησης και στο δικό τους εισόδημα, στον δικό τους οικογενειακό προϋπολογισμό και προγραμματισμό, επιτρέποντας σε κυβερνητικούς το πολιτικό σύστημα και τους παρατρεχάμενους να ζουν πολυτελώς εις βάρος τους.

Στόχος της αντίστασης πρέπει να είναι η πρόκληση συζήτησης για το μέλλον της ΕΡΤ με την συμμετοχή των εργαζομένων σε αυτήν.

Ι. Πολιάδης

triklopodia


Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Θρήνος για τις τέσσερεις νεκρές αθλήτριες

Όπως σας ενημερώσαμε από το πρωί τέσσερεις 16χρονες κοπέλες έχασαν τα ξημερώματα τη ζωή τους όταν το αυτοκίνητο που οδηγούσε η 41χρονη μητέρα ενός εκ των κοριτσιών έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου με αποτέλεσμα να χτυπήσει σε σταθμευμένο αυτοκίνητο και εν συνεχεία σε τοίχο.

Όπως έγινε αργότερα γστό οι κοπέλες ήταν αθλήτριες του βόλεϊ (δυο της πρώτης ομάδας του ΑΟ Αγ.Στεφάνου και δυο κορασίδες).
Όπως έγινε γνωστό από την Τροχαία, η γυναίκα και τα τέσσερα κορίτσια επέστρεφαν από χοροεσπερίδα. Για τις συνθήκες του τραγικού δυστυχήματος, διενεργεί προανάκριση η Τροχαία Κηφισιάς, ενώ έχουν γίνει γνωστά τα ονόματα δυο εκ των θυμάτων και δη πασαδόρου, Κατερίνας Παρίση και της κεντρικής, Σίας Καραστεργίου
Ανακοίνωση για το τραγικό γεγονός εξέδωσε η ΕΟΠΕ:
«Η Ελληνική Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης σοκαρισμένη, όπως και όλος ο κόσμος του αθλήματος, από την είδηση του τραγικού δυστυχήματος στον Άγιο Στέφανο Αττικής, εκφράζει την βαθιά θλίψη της για τον άδικο χαμό των τεσσάρων αθλητριών της ομάδας βόλεϊ του Α.Ο. Αγίου Στεφάνου. Παράλληλα, η ΕΟΠΕ εκφράζει τα ειλικρινή συλλυπητήριά της στις οικογένειες και τους συγγενείς των θυμάτων και ανακοινώνει ότι στους αγώνες του Σαββατοκύριακου για το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Παίδων και Κορασίδων θα τηρηθεί ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των άτυχων κοριτσιών».

Newsbomb.gr


Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Ο ΔΕΣΦΑ δεν είναι θέμα ποσοστού

Ν. Λυγερός

Ο ΔΕΣΦΑ δεν είναι θέμα ποσοστού, αλλά εθνικό. Στην αρχή μάς έλεγαν τα ίδια και για τη ΔΕΠΑ και τώρα βλέπουμε πόσο το ευρωπαϊκό πλαίσιο λειτουργεί ως ασπίδα για τα εθνικά μας συμφέροντα. Δεν είναι δυνατόν να παίζουμε με τον ΔΕΣΦΑ, διότι είναι μία από τις δομές μας για το μέλλον. Κατά συνέπεια δεν πρέπει να πωληθεί και ειδικά εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης την ώρα που ετοιμάζουμε το μέλλον μας μέσω της ΑΟΖ μας. Η πώληση εξ ολοκλήρου είναι βέβαια απαράδεκτη, διότι κανείς δεν μας αναγκάζει σε τίποτα σε οποιοδήποτε κείμενο. Κατά συνέπεια ο ΔΕΣΦΑ πρέπει να παραμείνει καθαρά ελληνικός, διότι είναι εθνικός πλούτος τώρα και είναι σε φάση να γίνει στρατηγικός εθνικός πλούτος μέσω της ΑΟΖ μας. Τώρα η πώληση ενός μεριδίου μπορεί να έχει αρχικά ένα νόημα σε επίπεδο εμπορικό, αλλά σε βάθος χρόνου τι λογική έχει; Με την ΑΟΖ μας χρειαζόμαστε ένα δίκτυο φυσικού αερίου γιατί με αυτόν τον τρόπο θα ανακουφίσουμε και τους δικούς μας που παλεύουν καθημερινά. Έχουμε πάρει επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να κάνουμε επέκταση του δικτύου μας και τώρα μπαίνουμε σε διαπραγματεύσεις για πώληση. Αν αυτές οι διαπραγματεύσεις είναι καθαρά τυπικές και γίνονται για να γίνονται και μόνο, δεν έχουμε κανένα πρόβλημα, αλλά όχι και να τις κάνουμε για να γίνουν πραγματικότητα. Διότι αυτή πρέπει να είναι ελληνική. Η πρώτη κίνηση της SOCAR ήταν ήδη παράξενη γιατί είχε προσπαθήσει να αγοράσει και τη ΔΕΠΑ και τον ΔΕΣΦΑ χρησιμοποιώντας έντεχνα το θέμα της απαραίτητης πώλησης. Όμως αυτή η κίνηση δεν κατέληξε ορθώς, διότι δεν υπήρχε λόγος. Στη συνέχεια, προσπάθησε μέσω διάσπασης να αγοράσει μόνο τον ΔΕΣΦΑ αλλά εξ ολοκλήρου. Και αυτή η κίνηση δεν κατέληξε. Και τώρα προσπαθούν να πάρουν ένα ποσοστό μόνο που αυτό δεν είναι απλά μετοχικό, διότι αποτελεί το μεγαλύτερο από όλα και ξεπερνά το 50% του ΔΕΣΦΑ. Και σε αυτό το πλαίσιο άσχετα αν υπάρχει ένα πλαίσιο προπαγάνδας που τείνει να δείξει ότι όλα έχουν γίνει, πρέπει να αντισταθούμε. Ο ΔΕΣΦΑ δεν πρέπει να παραδοθεί στη SOCAR, διότι οι οικονομικές απολαβές είναι γελοίες σε σχέση με το τι προσφέρει. Είναι δυνατόν να κάνουμε μια πώληση 400 εκ. ευρώ για τέτοια υποδομή, ενώ η Κύπρος έλαβε 200 εκ. ευρώ μόνο και μόνο από τα bonus υπογραφής των συμβολαίων για τα θαλάσσια οικόπεδα της ΑΟΖ της; Η ΑΟΖ μας μάς προσφέρει τη δυνατότητα να μην έχουμε ανάγκη από τέτοιες διαπραγματεύσεις που δεν μας δίνουν τίποτα το ουσιαστικό. Άρα ας προχωρήσουμε ακόμα πιο γρήγορα στο θέμα της ελληνικής ΑΟΖ κι ας αφήσουμε πέρα διαπραγματεύσεις τέτοιου τύπου που δεν ανήκουν στις στρατηγικές που πρέπει να κάνει η πατρίδα μας.


Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Βοιωτίας: « Όρκο στη μνήμη σου δίνουμε όλοι, πως θα συλλάβουμε τους αδίστακτους εγκληματίες, δολοφόνους..»

« Όρκο στη μνήμη σου δίνουμε όλοι, πως θα συλλάβουμε τους αδίστακτους εγκληματίες, δολοφόνους..»
Αγαπημένε συνάδελφε Γιώργο, Δεν έφυγες ποτέ γιατί οι ήρωες δεν πεθαίνουν!
Σαν 'Ηρωα θα σε θυμούνται η οικογένειά σου και όλοι σου οι συνάδελφοι.
Δεν υπάρχει τίποτε να απαλύνει τη βαθιά οδύνη και θλίψη που σκέπασε τις ψυχές μας από τον άδικο χαμό σου. Τούτη την ώρα όμως, δεν χωρούν θρήνοι. Όρκο στη μνήμη σου δίνουμε όλοι, πως θα συλλάβουμε τους αδίστακτους εγκληματίες, δολοφόνους.

Ξεχειλίζουν συναισθήματα οργής σε όλη την Αστυνομική Οικογένεια για την αδιαφορία της πολιτείας που αντιμετωπίζει τον Αστυνομικό ως ''αναλώσιμο'' υλικό και την αφαίρεση του υπέρτατου αγαθού της ζωής μας ως απλό στατιστικό αριθμό.
Ας αναλάβουν επιτέλους τις ευθύνες, τους αυτοί οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την ασφαλή φύλαξη υποδίκων και καταδίκων εγκληματιών, καθώς και αυτοί που δεν θωρακίζουν τόσο θεσμικά όσο και υλικοτεχνικά τον Έλληνα Αστυνομικό, ώστε να ανταπεξέλθει στο καθήκον του.
Δεν μας ικανοποιούν παρά μας θυμώνουν κροκοδείλια δάκρυα και ευχολόγια δήθεν συμπαράστασης στην οικογένεια του αγαπημένου μας συναδέλφου.
Γιώργο, η σύζυγός σου και τα παιδιά σου θα μας έχουν πάντοτε στο πλευρό τους όπως και ολόκληρη την Αστυνομική Οικογένεια.
Η ηρωική θυσία σου θα μνημονεύεται όσα χρόνια και αν περάσουν και η ανάμνησή σου θα μας συντροφεύει κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας καθώς για εμάς δεν έφυγες ποτέ.
Γιώργο, Θα ζεις για πάντα στις καρδιές μας!

Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Έλληνες εθελοντές στη Συρία…

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
Η χώρα ζει στον αστερισμό της ΕΡΤ εσχάτως.
Θα γίνουν εκλογές; Δεν θα γίνουν;
Τόσο μα τόσο μεγάλη δύναμη έχουν μερικοί μερικοί σ’ αυτόν τον τόπο. Να «γ@#$%^ν και να δέρνουν»…Έτσι απλά, με τον τσαμπουκά τους.
Θα επιβληθεί ποτέ κανείς στους χρυσοκάνθαρους του δημοσίου και κυρίως στην ελίτ των κρατικών ΜΜΕ;
Μάλλον όχι.
Όποιος έχει στα χέρια του τις κάμερες, τα μικρόφωνα και τις πένες είναι ανίκητος.
Αν έμενε άνεργος ένας ΙΔΙΩΤΗΣ, ένας ιδιωτικός υπάλληλος ή ένας μικρομαγαζάτορας θα γινόταν άραγε αυτός ο σαματάς που ζούμε τώρα δέκα μέρες;
Όχι βέβαια. Αυτοί είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού. Όχι σαν τους «άλλους». Τους «πολυχρονεμένους», τους «ευνοημένους». Τα ανίψια τα «Κορωνέϊκα» (εκ του «Μπάρμπα στην Κορώνη» γαρ).
Για την ακρίβεια έμειναν άνεργοι πάνω από 1,5 εκατομμύριο «ιδιώτες» και δεν άνοιξε ρουθούνι. Όπως θα λέγαμε σε παράφραση: το Δέντρο (όχι της Ελευθερίας αλλά το άλλο, των «ευγενών ελίτ») θέλει πολύ αίμα (άντε λίπασμα), τουτέστιν 1,5 εκατομμύριο κορμιά συν τις οικογένειές τους, για ν’ ανθίσει….
Για αδιευκρίνηστο λόγο σου έρχεται στο νου η αγγλική λέξη “idiot”. Που σημαίνει «ηλίθιος». Που υπακούοντας σε περίπλοκους γλωσσο-φιλοσοφικούς εξελικτικούς νόμους, προέρχεται από την παραπάνω (αρχαιο)ελληνική λέξη «ιδιώτης».
Στα δελτία ειδήσεων ακούς πως «ταράχτηκε η Ευρώπη και το ΔΝΤ» από τις πρόσφατες πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις στην Ελλάδα.
Ακούς και κάτι ακόμη.
Έκλεισε – λένε – η «δουλειά» με την ΔΕΠΑ. Δόθηκε στην Socar (που θα μπορούσε να είναι ένα ιδιόμορφο αρκτικόλεξο των λέξεων SOCkHAZarD). Δηλαδή, την πήραν οι Αζέροι. Δηλαδή, την πήραν οι Αμερικάνοι.

Δεύτερη ανάγνωση:
την πήραν οι «Τούρκοι». Οι «πνευματικοί ανάδοχοι» του Αζερμπαϊτζάν.
Τα ελληνικά ΜΜΕ θεωρούν «ευτυχή εξέλιξη» μέσα στο όλο δυσάρεστο τοπίο κάτι τέτοιο. Και επιχειρούν να πανηγυρίσουν γι’ αυτό.
Το ότι δηλαδή, η Ελλάδα θα τροφοδοτείται με αέριο «μέσω των Αγωγών που θα περνάνε από Τουρκία».
Θεωρούν «αίσια εξέλιξη» δηλαδή το ότι η Τουρκία θα ελέγχει το ενεργειακό δυναμικό της Ελλάδας και θα ανεβοκατεβάζει τους διακόπτες τροφοδοσίας κατά το δοκούν. Το Τουρκικό Δοκούν βεβαίως βεβαίως.
Κι αυτό, χωρίς ντροπή, τα Ελληνικά ΜΜΕ και η Κυβέρνηση το θεωρούν «αίσια εξέλιξη» και «ευχάριστα νέα».
Άλλωστε, ποιός θ’ ασχοληθεί μ’ αυτό το «έγκλημα» όταν έχουμε το ΤΕΡΑΣΤΙΟ θέμα της ΕΡΤ να μονοπωλεί την επικαιρότητα;
Κλεισμένοι στο μίζερο μικρόκοσμό μας πέφτουμε διαρκώς από το τηγάνι στα κάρβουνα. Τη στιγμή που θηρία παλεύουν γύρω μας και τα απόνερα πλησιάζουν. Σκοτεινά. Απειλητικά.
Για να δούμε λίγο αυτά τα «απόνερα» που μαζεύονται γύρω μας σαν τσουνάμι έτοιμο να ξεσπάσει στα κεφάλια μας.

Συρία.

Ένα ακόμη πεδίο αίματος στη Μέση Ανατολή; Ή μήπως κάτι περισσότερο αυτή τη φορά για την Ελλάδα;
Καθόσον, βρίσκεται ακόμη «πιο κοντά» μας…
Και που ως εκ τούτου – και όχι μόνο – μας αφορά πιο άμεσα.
Πως λέμε «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου»; Κάπως έτσι. Ή καλύτερα, και έτσι. Ή καλύτερα, «θα έπρεπε να είναι έτσι».
Αλλά πότε η Ελλάδα του τελευταίου μισού αιώνα «έπιασε το timing» για να το πιάσει και τώρα;
Κι όμως, θα μπορούσαν και θα έπρεπε να είναι πολύ απλά τα πράγματα.
Ετάχθη η Ελληνική Πολιτική αναφανδόν με τους πολέμιους του Συριακού καθεστώτος ευθυγραμμιζόμενη με τους ευρωατλαντικούς συμμάχους μας.
Αδιαφορώντας για το ότι από τη στιγμή που η Τουρκία πολεμάει σφόδρα το καθεστώς Άσαντ, αυτό από μόνο του αρκεί για να δεί η Ελλάδα θετικά αυτό το καθεστώς. Και όχι ενάντια.
 Με τα όσα δεινά έχει προκαλέσει η Τουρκία στην Συρία του Άσαντ, θα υπήρχε ποτέ περίπτωση ο δεύτερος να διάκειται στο μέλλον θετικά έναντι της Τουρκίας; Θα υπήρχε ποτέ άλλος ασφαλέστερος – για την Ελλάδα – ηγέτης και καθεστώς ως προς τις Ελληνοτουρκικές εντάσεις;
Πόσω μάλλον που αυτό το καθεστώς βοήθησε επανειλημμένα την Ελλάδα σε ελληνοτουρκικές κρίσεις του παρελθόντος. Πχ μετακινώντας μονάδες αρμάτων του στα Τουρκοσυριακά σύνορα την «κατάλληλη στιγμή» και «απορροφώντας ένταση» από το αντίστοιχο Ελληνοτουρκικό (παρ’ ολίγον) Μέτωπο.
Συνεπώς, ιστορικά αποδείχτηκε «εξαιρετικά ωφέλιμο» για την Εθνική Ασφάλεια της χώρας.
Προφανώς, ΚΑΙ αυτό πληρώνει τώρα ο Άσαντ από την Τουρκία.
Αν πέσει το καθεστώς Άσαντ, η Συρία θα πέσει στα χέρια εξτρεμιστών Ισλαμιστών.
Φιλικών προς την Τουρκία.
Κάτι σαν την Αίγυπτο δηλαδή, αλλά στο χειρότερό του.
Επίσης, το καθεστώς Άσαντ δεν είναι τυχαίο πως έγινε πόλος έλξης για τους διωχθέντες Χριστιανούς όλης της Μέσης Ανατολής.
Κι αυτό συνέβη γιατί τους προστάτεψε. Τους έδωσε χώρο ν’ αναπνεύσουν και ν’ αναπτυχθούν. Σημειωτέον, ήταν το ΜΟΝΟ καθεστώς ισλαμικής χώρας που λειτούργησε έτσι.
Απόδειξη σ’ αυτό είναι πως σήμερα οι Χριστιανοί της Συρίας πολεμούν στο πλευρό του Άσαντ.
Και σφάζονται – όχι από τον Άσαντ – αλλά απ’ αυτούς τους φανατικούς εξτρεμιστές ισλαμιστές που βρίσκονται απέναντί του.
Η Δύση επιχειρεί να καταστρέψει έναν σύμμαχο του Ιράν προτού επιτεθεί σ’ αυτό.
Λησμονώντας ή αδιαφορώντας για το ότι αυτοί που θα μπουν στη θέση του (Αλ Κάιντα) είναι τρισχειρότεροι του σκληρότερου Ιράν. Δεδηλωμένοι εχθροί της Δύσης που μετά χαράς θα μπουν κατόπιν στον πόλεμο στο πλευρό του Ιράν. Κι αν όχι από την αρχή, οπωσδήποτε στη συνέχεια. Είναι δυνατόν να πιστεύουν οι Δυτικοί ότι θα ελέγξουν την επόμενη κυβέρνηση της Συρίας; Πως; Όπως έλεγξαν αυτήν της Αιγύπτου;
Κι όμως επαναλαμβάνουν το ίδιο εγκληματικό λάθος.
Όπως και να’ χει, εκείνη την κρίσιμη στιγμή θα ξεχαστούν οι αντιπαλότητες Σουνιτών – Σιιτών.
Το Ισραήλ από την άλλη δεν θα έχει να κερδίσει κάτι απ’ αυτή την πτώση του Άσαντ.
Και προφανώς «το έχουν συνειδητοποιήσει» (http://www.foreignaffairs.gr/ ).
Άλλωστε, δικοί τους αξιωματούχοι έχουν δηλώσει πως «καλύτερα να έχουμε στη Συρία έναν διάβολο που γνωρίζουμε, παρά δαίμονες που δεν ξέρουμε πως θα συμπεριφερθούν κατόπιν».
Και μια γεύση του «πως θα συμπεριφερθούν» την πήραν με την πτώση Μουμπαρακ στην Αίγυπτο.
Τέλειωσαν οι «ασφαλείς μέρες» με την Αίγυπτο.
Η νέα ηγετική πολιτική ισλαμική τάξη της Αιγύπτου (Αδελφοί Μουσουλμάνοι), το πρώτο που έκανε ήταν να κηρύξει Ιερό Πόλεμο (Τζιχάντ) ενάντια στο Ισραήλ.
Το πρόβλημά τους είναι η Χεζμπολάχ κι αυτό είναι κατανοητό. Αυτή είναι ένας άμεσος αντίπαλός τους που διαρκώς βρίσκονται σε ενεργό αντιπαράθεση μεταξύ τους.
Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι μάλλον προτιμούν να φερθούν ψυχρά λογικά και να μην συντείνουν ενεργά και δραστήρια στην πτώση Άσαντ.
Γι’ αυτό και τα πλήγματα που ως τώρα έχει εξαπολύσει το Ισραήλ δεν είναι ξεκάθαρα εναντίον των Συριακών Δυνάμεων αλλά εναντίον της Χεζμπολάχ και δη σε στόχους που φέρουν «φορτίο εξοπλισμών» που πάνε να περάσουν στα χέρια της Χεζμπολάχ.
Δεν τους «έπληξε» πχ όταν αυτοί χτυπούσαν τις δυνάμεις της Αλ Κάϊντα.
Δεν πλήττει την «μαχητική ικανότητά» τους έναντι «τρίτων».
Τους πλήττει ΜΟΝΟΝ όταν κάποια «ενέργειά» τους έχει σχέση με το Ισραήλ.
Εξ’ ου και ο Άσαντ δεν αντέδρασε σ’ αυτές τις επιθέσεις των Ισραηλινών.
«Κατανόησε την κατάσταση».
Αυτός όφειλε (για λόγους πολιτικής) να παράσχει εξοπλισμούς στην Χεζμπολάχ (γεγονός που «κατανόησαν» οι Ισραηλινοί) και οι Ισραηλινοί «όφειλαν να αντιδράσουν» (περιορισμένα, στοχευμένα και με χειρουργική ακρίβεια) γεγονός που «κατανόησε η Συριακή πλευρά – Άσαντ».
Οι Ισραηλινοί λοιπόν «φέρονται προφανώς λογικά». Κοιτούν το συμφέρον τους. Ακόμη και «κόντρα στα σχέδια κάποιων άλλων συμπατριωτών τους ευρωατλαντιστών, ψηλά ιστάμενων στο διεθνές πολιτικοοικονομικό στερέωμα».

Η Ελλάδα; Θα παραδειγματιστεί από την στάση του Ισραήλ έναντι του Άσαντ;

Όσο για τη Ρωσική ναυτική βάση και γενικότερα την Ρωσική στρατιωτική παρουσία στη Συρία, γελιούνται οι δυτικοί εάν νομίζουν πως θα κατορθώσουν να διώξουν τους Ρώσους από εκεί.
Οι Ρώσοι έχουν δείξει ξεκάθαρα και σ’ όλους τους τόνους τις προθέσεις τους. Και βασική τους πρόθεση είναι το ότι με καμία δύναμη δεν έχουν σκοπό να μετακινηθούν από τη Συρία και την Ναυτική τους Βάση.
Το μόνο που θα καταφέρουν οι Δυτικοί «πιέζοντας την κατάσταση» θα είναι να τους εμπλέξουν ακόμη πιο πολύ στην ένοπλη αντιπαράθεση.
Και να πάρει φωτιά όλη η Μέση Ανατολή. Και όχι μόνον βεβαίως.
Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ο Άσαντ έχει αποδείξει πως για την Ελλάδα, τουλάχιστον, είναι πηγή «ασφάλειας». Αντιθέτως, το «καθεστώς» που έρχεται – εάν πέσει ο Άσαντ – θα είναι ξεκάθαρα εχθρικό προς τη Δύση (και την Ελλάδα φυσικά όντας σφόδρα φιλοτουρκικό καθεστώς) και βεβαίως θα αποκτήσει ένα ισχυρό προγεφύρωμα στη Μεσόγειο. Ένα ακόμη μετά την Αίγυπτο. Και τη Λιβύη.
Και η Ελλάδα;
Καλά οι Δυτικοί κάνουν τα παιγνίδια τους. Εκ του μακρόθεν κι εκ του ασφαλούς.
Στην πρώτη γραμμή των παιγνιδιών τους όμως βρίσκεται η Ελλάδα.
Εμείς θα υποστούμε τις γεωπολιτικές συνέπειες.
Όταν οι εξτρεμιστές ισλαμιστές ενισχυθούν κι ενώσουν όλοι μαζί τις δυνάμεις τους, αυτό θα εκφραστεί σε μια πανίσχυρη Τουρκία. Ένα πανίσχυρο εξτρεμιστικό επιθετικό Σουνιτικό μπλοκ.
Όχι.
Χίλιες φορές καλύτερα λοιπόν ανάμεσα σε όλους αυτούς να υπάρχει μια «γεωστρατηγική σφήνα», μια ισχυρή Συρία Αλαουϊτών του Άσαντ που να τους χαλάει τα σχέδια.
Αυτό απαιτεί η ΔΙΚΗ μας Εθνική Ασφάλεια. Κι αυτή προέχει – και πρέπει να προέχει – έναντι όποιου «έξωθεν σχεδιασμού» που επιμένει να «μας επιβάλλεται».
Κι αφού οι κυβερνήσεις μας δεν λένε να το δουν έτσι, τότε το λόγο θα έπρεπε – για μια ακόμη φορά – να έχουν οι Έλληνες Πατριώτες.

Οπως συνέβη κάποτε με την Σερβία, έτσι θα έπρεπε να συμβεί και τώρα.
Έλληνες εθελοντές θα έπρεπε να σχηματίσουν μια δύναμη που θα πολεμήσει μαζί με την Χριστιανική Πολιτοφυλακή των Σύριων, ενισχύοντας, έστω συμβολικά τις Στρατιωτικές Δυνάμεις του Άσαντ.
Σε διεθνές επίπεδο θα είχε σοβαρό αντίκτυπο κάτι τέτοιο. Με σοβαρές πιθανότητες να συμπαρασύρει «ανάλογες δυνάμεις» κι άλλων ορθοδόξων χωρών, Βαλκανίων και μη.
Κι αυτό πρέπει να γίνει έγκαιρα.
Προτού χαθεί αυτό το μέτωπο για πάντα.
Και σφίξει η ισλαμική τανάλια γύρω από την Ελλάδα ακόμη πιο πολύ.
(Εδώ καλό θα ήταν να θυμόμαστε που και που ότι αυτή η γωνιά του πλανήτη που ζούμε αποδείχτηκε ιστορικά η πιο εμπόλεμη ζώνη. Θα ήταν εγκληματικά αφελής ψευδαίσθηση να πιστεύει κανείς πως ο Πόλεμος έχει εκλείψει απο δω. Και ο πόλεμος χρειάζεται πάντα «βετεράνους». Κι αφού η Πολιτεία δεν «φροντίζει γι’ αυτό παντί τρόπω και μέσω», η ευθύνη πέφτει αμείλικτα επάνω στο ίδιο το άτομο, τον Έλληνα να «φροντίσει γι’ αυτό». Έτσι κι αλλιώς, όταν αρχίσει ο πόλεμος, οι «διάφοροι μεγαλόσχημοι Πολιτειακοί Παράγοντες» θα την κάνουν και πάλι για τα ασφαλή Παρίσια. Οι Πατριώτες είναι που θα μείνουν και θα χύσουν το αίμα τους. Συνεπώς, σώφρον θα ήταν να προετοιμαστούν και ανάλογα με «προσωπικές ενέργειες»).

Παρεμπιπτόντως, οι Σύριοι και οι Σύμμαχοί τους θα ανέμενε κανείς να «δουλεύουν ήδη επ’ αυτού». Στην στρατολόγηση εθελοντών ορθοδόξων Πατριωτών από την Ελλάδα και τα Βαλκάνια. Θα ήταν μια πολύ καλή διπλωματική κίνηση. Ιδίως εάν συνοδευόταν και από «παρόμοια οικονομικά κίνητρα» σαν αυτά που δίνουν οι «άλλοι», του εξτρεμιστικού σουνιτικού Ισλάμ προκειμένου να πυκνώνουν τις τάξεις τους σε μαχητές. Καθόσον, δεν αρκεί η ιδεολογία για να πείσει έναν φτωχό άνθρωπο να πάρει τα όπλα και να πάει σε έναν ξένο πόλεμο να συναντήσει – πιθανόν – τον θάνατο. Παρ’ όλα αυτά, στο διαδίκτυο δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο.

Στα πλαίσια του παραπάνω σκεπτικού, θα πρέπει να ειπωθεί ότι «κακώς η Πρεσβεία της Συρίας ανέστειλε τη λειτουργία της στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 2012» (οι δραστηριότητές της εν ελλάδι καλύπτονται από την πρεσβεία της στη Ρουμανία).
Θα έπρεπε να παραμείνει και να δουλεύει «ενεργά» προς «αυτή την κατεύθυνση».
Κι εδώ όπως και σε κάθε Ορθόδοξη χώρα.

Γιατί άραγε δεν το έκανε;

Εκτός αν πρέπει να υποθέσουμε πως εδώ έχει βάλει το δαχτυλάκι της η Ορθόδοξη φίλη μας Ρωσία.

Πχ σε μια εφαρμογή εξωτερικής πολιτικής του τύπου:

«Άκου Άσαντ, θα έχεις άφθονη βοήθεια από εμάς. Δεν τους χρειάζεσαι τους Ορθόδοξους Ευρωπαίους Εθελοντές. Μην τους ανακατεύεις. Δεν θέλουμε να εμπλακεί άλλος στην περιοχή. Αν θέλαμε, θα το είχαμε κάνει και μόνοι μας. Άλλωστε, σε αντάλλαγμα για τη βοήθεια που σου δίνουμε θέλουμε να είμαστε εμείς οι «μόνοι Προστάτες» των Ορθοδόξων της Μέσης Ανατολής. Και των Πατριαρχείων της βεβαίως»….

Λέμε τώρα…
Σενάρια κάνουμε…πως θα ήταν άλλωστε δυνατόν να κάνει κάτι τέτοιο μια φίλη Ομόδοξη Υπερδύναμη; Εεε;

Τώρα, το ότι ήδη έχει δοθεί στη δημοσιότητα από τους Ρώσους «κάτι παρόμοιο» που όμως περιλαμβάνει ΜΟΝΟΝ Ρώσους και Ουκρανούς (http://aegeanhawk.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4558.html?spref=fb ), είναι μάλλον τυχαίο…

Όπως και το ότι είχε γίνει κάμποσο καιρό νωρίτερα μια πρώτη αντίστοιχη «Ελληνική δημόσια νύξη» (http://aegeanhawk.blogspot.gr/2013/02/blog-post_20.html ) που βεβαίως έμεινε «χωρίς ανταπόκριση» (κάθε είδους, τύπου και προέλευσης), κι αυτό μάλλον τυχαίο είναι…

Άλλωστε η Ιστορία και η Πολιτική είναι μια αλληλουχία τυχαιοτήτων, σωστά;

Τυχαιοτήτων σαν την άλλη ας πούμε, την πρόσφατη με την ΔΕΠΑ και το «δήθεν φαβορί» την GAZPROM.
Που μέχρι τελευταία στιγμή φάνταζε ως τέτοιο (αδιαφιλονίκητο φαβορί) πλην όμως όχι μόνον δεν ήρθε τελικά να καταθέσει προσφορά αλλά ούτε καν έκανε τον κόπο να «ειδοποιήσει» για την απόσυρσή της από τον διαγωνισμό.
Άφησε έτσι ελεύθερο το δρόμο για τους Αζέρους. Δηλαδή, τους Τούρκους. Όπως λέγαμε στην αρχή του κειμένου.
Κάτι που επιθυμούσαν οι Αμερικάνοι.
Οι οποίοι τώρα – τάχαμου – είναι θυμωμένοι με την Ελληνική κυβέρνηση γιατί – λέει – ο Έλληνας Πρωθυπουργός συναντήθηκε τρεις φορές με το big boss της Gazprom.
Το ότι – ας πούμε – όσο έκανε αυτά τα «τερτίπια» της η Gazprom (με την δήθεν μεγάλη προσφορά και τις πολλές κι ασφυκτικές πιέσεις)αποθάρρυνε άλλες εταιρείες από το να έρθουν και να καταθέσουν προσφορά – πράγμα που τελικά συνέφερε τους Αμερικάνους – κάνουν πως δεν το βλέπουν οι τελευταίοι.
Λες και ήταν «στημένο»…λέμε τώρα…
Λες και οι Ρώσοι δούλευαν για τους Αμερικανούς. Λες και πήραν κάποιο «βαρύ αντάλλαγμα» από τους τελευταίους για να «παίξουν πρώτα το παιγνίδι τους» - ώστε να μην μπει στο χορό κανέναoutsider – και μετά να «την κάνουν».
Στο κόλπο βέβαια και οι Ευρωπαίοι με το «φόβητρο του αντιμονοπωλιακού ελέγχου» κατά της Ρωσίας. Αυτό ήταν βεβαίως το «άλοθι», η «διέξοδος ασφαλείας» των Ρώσων ώστε να μην «χρεωθούν επικοινωνιακά αυτό το αίσχος» έναντι της Ελλάδας.
Εξοργισμένη – λογικά – η Ελληνική κυβέρνηση απ’ αυτή την «συμπαιγνία των τριών ισχυρών» εναντίον της Ελλάδας θα αναζητούσε – και πάλι λογικά – κάποιο «διακριτικό αντίμετρο» που θα προκαλούσε μια γερή γερή αναστάτωση (πχ πολιτική αποσταθεροποίηση και πρόωρες ανεξέλεγκτες εκλογές που θα έφερναν τα πάνω κάτω σε πολλά κέντρα εκτός Ελλάδος)…λέμε τώρα…σενάρια απλά είναι, έτσι;

Πάντως «κάπου εκεί» ήρθε η ΕΡΤ και η «πολιτική ένταση»….αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα….

Γιώργος Ανεστόπουλος
αἰέν ἀριστεύειν

Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Ελλάδα - Μεξικό: 2-1 - Δυνατά τα διαδικτυακά φτερά της ΕΡΤ!

Δυνατά τα διαδικτυακά φτερά της ΕΡΤ!

Ακόμα και με την υπάρχουσα μορφή της, τη διαδικτυακή, η ΕΡΤ αποτέλεσε και πάλι τον συνδετικό κρίκο της πλατιάς λαϊκής βάσης με τα μεγάλα γεγονότα!

Η αναγγελία από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης της μετάδοσης του αγώνα Ελλάδα-Μεξικό για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου κάτω των 20 ετών, τα μετέτρεψε σε …εξέδρα φανατικών, προκάλεσε ντελίριο ενθουσιασμού και δυνάμωσε τα φτερά της ΕΡΤ η οποία συνεχίζει τις πτήσεις της στον διαδικτυακό αέρα.

Αναρίθμητοι χρήστες του ίντερνετ λαμβάνοντας το μήνυμα της δικτύωσης στην οθόνη του υπολογιστή τους ή στα κινητά τους τηλέφωνα, ζητούσαν με λαχτάρα το σχετικό link ώστε να παρακολουθήσουν την ποδοσφαιρική αναμέτρηση. Χρειάστηκαν λίγα λεπτά μόνο για να συντελεστεί ακόμα ένα θαύμα…

Στο ύψος της περίστασης και οι νεαροί διεθνείς του Κώστας Τσάνα οι οποίο έκαναν ιδανικό ντεμπούτο στην Τουρκία κερδίζοντας το Μεξικό με 2-1.

Ο Μπουχαλάκης στο 16ο λεπτό, και ο Κολοβός, στο 88ο, συναγωνίστηκαν για το θεαματικότερο γκολ, ως σκόρερ της ομάδας των 20άρηδων αν και το 1-0 έγινε από εξαιρετική ομαδική προσπάθεια, ενώ το 2-1 είχε τη σφραγίδα του εκτελεστή.



Παρά την παρθενική της συμμετοχή στο Παγκόσμιο Κύπελλο η Ελλάδα έδωσε υποσχέσεις για ακόμα καλύτερη συνέχεια η οποία είναι την προσεχή Τρίτη, στις 9 το βράδυ, με αντίπαλο το Μάλι.


ertopen

Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Ο Αλέξης δε θα γίνει ποτέ πρωθυπουργός και ο ίδιος ξέρει το γιατί…

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ
Οι εξελίξεις στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας και οι θύελλες που έχουν ξεσπάσει τόσο στην οικονομία όσο και στην κοινωνία και λειτουργούν αποδομητικά εμπερικλείοντας τεραστίων διαστάσεων κινδύνους για το σύνολο της χώρας, θα έπρεπε φυσιολογικά να έχουν -προ πολλού καιρού- κατορθώσει να κινήσουν τις διαδικασίες εκείνες που θα διέλυαν οποιαδήποτε κυβέρνηση θα στήριζε τα μνημόνια και τις πολιτικές εξαθλίωσης των πολιτών και έκθεσης κινδύνου της χώρας σε καταστάσεις που απειλούν την γεωγραφική της συνοχή.
Φευ! Τίποτε δεν συνέβη και όπως όλα δείχνουν, τίποτε δεν πρόκειται να συμβεί, επειδή οι αντιπολιτευτικές πολιτικές υπάρχουσες δυνάμεις δεν γίνονται πιστευτές ως προς τις πολιτικές τους προθέσεις και τους ιδεολογικούς τους προσανατολισμούς (και φυσικά λόγω της απίστευτου μεγέθους κυβερνητικής προπαγάνδας και κατασυκοφάντησης μέσω των γνωστών διόδων των ΜΜΕ), με συνέπεια να μην συγκεντρώνουν την εμπιστοσύνη των πολιτών που νιώθουν από την πλευρά τους εγκλωβισμένοι σε ένα πολιτικό αδιέξοδο.
Την ευθύνη, λοιπόν, για την έξοδο από το αδιέξοδο την έχει εκείνος ο πολιτικός χώρος που δεν κατορθώνει να γίνει πιστευτός απέναντι σε μία κυβέρνηση που ουσιαστικά δεν υφίσταται, αφού έχει γίνει πολλάκις αποδεκτό πως λειτουργεί κατόπιν υποδείξεων και έξωθεν εντολών.
Αυτή την κυβέρνηση μία οποιαδήποτε υγιής αντιπολίτευση θα την είχε κονιορτοποιήσει μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Αλλά, για να συμβεί αυτό θα πρέπει να συνεγείρει τους πολίτες, να τους δώσει όραμα και να τους επαναφέρει το αίσθημα ασφάλειας μέσα από ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο. Και αυτό το ολοκληρωμένο εθνικό στρατηγικό σχέδιο, δυστυχώς δεν υφίσταται στο πολιτικό κόμμα που σήμερα φαίνεται να αξιώνει την ανάληψη της επόμενης διακυβέρνησης. Και δεν υφίσταται –κυρίως- στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, όπου μία σειρά από ιδεοληπτικές προσεγγίσεις –απείρου αστειότητας και μέγιστης επικινδυνότητας- κοινό χαρακτηριστικό των οποίων είναι η αποδόμηση οποιουδήποτε χαρακτηριστικού ή έννοιας περικλείει την λέξη «έθνος» (με τα παράγωγά της).
Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα κόμμα που θα προέτασσε την αναγκαιότητα της εθνικής ύπαρξης και συνέχειας της Ελλάδας, της επιβολής αυστηρότατης εθνικής πολιτικής στα θέματα εθνικού ενδιαφέροντος, της αδιαπραγμάτευτης ελληνικής κυριαρχίας σε Αιγαίο, Θράκη, Κεντρική Μακεδονία, Ήπειρο και –φυσικά- στην ΑΟΖ, τότε το ΣΥΡΙΖΑ σήμερα θα στηριζόταν από το 80% του πληθυσμού και θα μπορούσε με απλές – τυπικές διαδικασίες να ανακοινώσει στα κυβερνώντα φληναφήματα μία διορία ελάχιστων ωρών για την άμεση απομάκρυνσή τους από τις θέσεις εξουσίας που σήμερα κατέχουν.
Όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε τον διεθνιστικό του ρόλο ως κυρίαρχο ζήτημα της πολιτικής του ύπαρξης και υπόστασης. Ουσιαστικά αδιαφορεί για τα εθνικά θέματα, δεν εναντιώνεται στο μείζον θέμα της λαθρομετανάστευσης που έχει γίνει πηγή ανασφάλειας των πολιτών, ενώ μετεξελίσσεται σε μείζον εθνικό πρόβλημα για την εσωτερική ασφάλεια της χώρας και γενικά δεν κινείται προς την κατεύθυνση δημιουργίας και εφαρμογής μίας πολιτικής που θα λειτουργήσει υπέρ του Έλληνα πολίτη. Οι ατιμώρητες δηλώσεις στελεχών του για τα ελληνοτουρκικά, όπως και η περίφημη (προ ενός έτους) δήλωση του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα ότι είναι διατεθειμένος να φέρει και τις οικογένειες των ήδη υπαρχόντων στην Ελλάδα λαθρομεταναστών, είναι ένα παράδειγμα της οπτικής γωνίας μέσω της οποίας παρακολουθεί και εν γένει αντιλαμβάνεται ο ΣΥΡΙΖΑ την Ελλάδα του σήμερα, αγνοώντας πεισματικά πως μία οικονομία μπορεί να διορθωθεί μέσα από κατάλληλες κινήσεις, αλλά μία εθνικά λαβωμένη χώρα μόνο πληρώνοντας με αίμα μπορεί να ανακτήσει χερσαίο ή θαλάσσιο χώρο που έχει απωλέσει…
Γι αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει κυβερνών κόμμα. Έχει ως στρατηγική του επιλογή την εξυπηρέτηση θεμάτων που δεν εξασφαλίζουν σειρά απαιτητών για την ύπαρξη μίας χώρας. Και ως εκ τούτου, μπορεί να συνεχίσει να παίζει ως «συμπρωταγωνιστής» στο πολιτικό θέατρο σκιών που εξελίσσεται σε μία παραπαίουσα Ελλάδα, αλλά δεν θα μπορέσει ποτέ να αποσπάσει το «χειροκρότημα» και τον έπαινο των Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι διαπιστώνουν πως έχουν εγκαταλειφθεί από όλους και από όλα.
Δυστυχώς, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί επιλογή εγγύησης για κάτι καλύτερο, αλλά επιλογή συνέχισης με άλλο προσωπείο της ήδη υφιστάμενης κατάστασης. Οι πολιτικές του «στροφές», εξάλλου, έχουν αποδείξει πως αρέσκεται να προσαρμόζεται και όχι να συγκρούεται με εκείνους που –υποτίθεται- ότι καταγγέλλει. Εξάλλου, δεν είναι λίγοι εκείνοι που –δικαίως- ισχυρίζονται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργήθηκε ως αντιπολιτευτικός πυλώνας για να δοθεί μία εκ του ασφαλούς «πολιτική μάχη» μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το δυστυχέστερο όλων είναι πως οι ισχυρισμοί αυτοί δικαιώνονται ολοένα και περισσότερο, με έναν ΣΥΡΙΖΑ που αρκείται να τους αντιμετωπίζει άλλες φορές με φωνασκίες και άλλοτε με ψιθύρους, ελλείψει ουσιαστικών και ισχυρών πολιτικών επιχειρημάτων.
Στο σημείο που σήμερα βρισκόμαστε ως χώρα, μία στροφή από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ των εθνικών θεμάτων, δυστυχώς δεν θα γινόταν πιστευτή. Κι αυτό, επειδή η πολιτική του ιστορία, λειτουργεί ανάδρομα και απομακρύνει την αλήθεια του πολιτικού του λόγου από την πολιτική του σκοπιμότητα. Κοινώς, ο ΣΥΡΙΖΑ βιώνει την μη εμπιστοσύνη του λαού, ο οποίος επιμένει να τον τοποθετεί (μέσα από τις δημοσκοπήσεις τα αποτελέσματα των οποίων προβληματίζουν πολύ σοβαρά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ) σε ποσοστά απίστευτα χαμηλά απέναντι σε μία άθλια κυβέρνηση…
Τις πταίει λοιπόν πέρα από το ΣΥΡΙΖΑ; Ίσως οι πρόσφατες επαφές του Αλέξη Τσίπρα στην Γερμανία και στις ΗΠΑ να λειτούργησαν «όπως έπρεπε» για να δημιουργηθούν οι συνθήκες ενός νέου – επόμενου πρωθυπουργού, αλλά τη στιγμή που οι «σύμμαχοι και εταίροι» θα θελήσουν…

Το καλοκαίρι ήρθε και η πολιτική θερμοκρασία φαίνεται πως θα αυξηθεί κατακόρυφα και θα κάψει πολλούς περισσότερους από την σημερινή κυβέρνηση διαρχίας. Η πολιτική του «ώριμου φρούτου» δεν υποδηλώνει σοφία, αλλά παράξενη αναμονή, μη συμβατή με τις ανάγκες του συνόλου της χώρας. Και αυτή την αναμονή την έχει αντιληφθεί ο πολίτης και γνωρίζει πως ο mr Alexis αναμένει το «σήμα» για να κινηθεί. Μόνο που δεν κοιτάζει προς τον λαό για να πάρει το «σήμα»… Δυστυχώς για τον ίδιο, δυστυχώς για το κόμμα του (όποτε γίνει κι αυτό), δυστυχέστερα όμως για την χώρα, αφού δεν της επιτρέπεται να αναδείξει εκείνον ή εκείνους που θα λειτουργήσουν «υπέρ βωμών και εστιών»… και οδηγείται σε ένα μοναδικού μεγέθους σοκ, τα αποτελέσματα του οποίου θα είναι τραγικά για όλους…

 Freepen


Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Απάνθρωπες συνθήκες δουλειάς των οικοδόμων στην Κίνα, στον βωμό του "οικονομικού θαύματος"

"Θα αντέχατε να περπατήσετε στην κόψη ενός βράχου, σχεδόν ανάμεσα στα σύννεφα, πάνω σ' ένα γυάλινο μονοπάτι σε υψόμετρο 1400 μέτρων;" Διάφανο γυαλί και ανοξείδωτο ατσάλι, στηριγμένα σε οπλισμένο...
σκυρόδεμα, συνθέτουν έναν ακόμα προορισμό της βιομηχανίας του τουρισμού, στην ραγδαία «αναπτυσσόμενη οικονομία» της Κίνας.

"Στα ψηλά και απόκρημνα βράχια των βουνών Τιανμέν και Σίφου της επαρχίας Ζιανξί, φτάνουν επισκέπτες από όλες τις γωνιές του κόσμου, για να ζήσουν μια μοναδική, εντυπωσιακή εμπειρία που κόβει την ανάσα." Με λόγια σαν κι αυτά, μας καλούν οι τουριστικοί πράκτορες, να γευτούμε μια "συναρπαστική" εμπειρία στη ζωή μας.

Όμως, όπως γίνεται πάντα, πίσω από όλα τα μεγάλα έργα που αποτελούν την απαστράπτουσα βιτρίνα των χωρών που βρίσκονται, κάποιοι εργάτες δούλεψαν σκληρά για να τα κατασκευάσουν, κάτω από συνθήκες δύσκολες και, στην συγκεκριμένη περίπτωση, πολύ επικίνδυνες ως απάνθρωπες. Οι Κινέζοι συνάδελφοι έζησαν πριν από μας την "συναρπαστική εμπειρία".

Ας περπατήσουμε πρώτα στο εντυπωσιακό μονοπάτι που εναλλάσσεται από τσιμεντένιο σε γυάλινο:

Εντυπωσιακό και -για κάποιους- τρομαχτικό!

Περπατώντας... στον ουρανό.

Ανάμεσα στα σύννεφα...

Μοντέρνα υλικά.

Μέσα στη φύση.

Έναντι... αντιτίμου.

Ας παρακολουθήσουμε τώρα πως κατασκευάστηκε αυτό το εντυπωσιακό έργο και κάτω από ποιες συνθήκες δούλεψαν οι οικοδόμοι εργάτες:

Αυτή είναι η σκαλωσιά που θα περπατήσουν οι οικοδόμοι για να κατασκευάσουν τον ξυλότυπο (καλούπια) μέσα στον οποίο θα πέσει το μπετόν.

Ο Κινέζος ακροβατεί στο κενό, μεταφέροντας κομμάτια σύρμα, χωρίς κανένα μέτρο ασφάλειας!

Κατασκευή της σκαλωσιάς

Προσέξτε που πατάει. Είναι δεμένος με ένα σκοινί.

Ο μάστορας επιθεωρεί τους μανδύες οπλισμού από σίδερο, που τοποθετήθηκαν στις τρύπες, πατώντας πάνω σε επικίνδυνη σκαλωσιά, φτιαγμένη από κακής ποιότητας ξύλα. Οι συνθήκες αυτές μπορούν άνετα να χαρακτηριστούν πρωτόγονες!

Ο Κινέζος εργάτης μεταφέρει τις τάβλες που θα χρησιμοποιηθούν στο καλούπωμα του τσιμεντένιου μονοπατιού. Προσέξτε πάνω σε τι σκαλωσιά μετακινείται, χωρίς απολύτως κανένα μέτρο ασφάλειας της ζωής του!

Ο σιδεράς δένει με σύρμα τα σίδερα μέσα στο καλούπι.

Ξεκαλούπωμα του μονοπατιού. Ο εργάτης από κάτω, ακροβατεί μεταφέροντας σιδεροσωλήνα.

Κάπως έτσι, κατασκευάζονται όλα τα θαύματα του κόσμου, από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας. Οι κυβερνήσεις των κρατών περηφανεύονται για το «ψηλότερο» κτίριο, την πιο «μακριά» γέφυρα, τη πιο εντυπωσιακή θέα κλπ. Οι εργάτες που τα κατασκευάζουν, δουλεύουν πάντα κάτω από δύσκολες, σκληρές, επικίνδυνες κι απάνθρωπες, πολλές φορές, συνθήκες. Ριψοκινδυνεύοντας και θυσιάζοντας συχνά τη ζωή τους στο βωμό της «εξέλιξης» και της «προόδου» της ανθρωπότητας. Αποτελώντας απλά, έναν «δείκτη», ένα ακόμα στατιστικό στοιχείο.















tromaktiko

Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Χειρουργικό Ιατρείο

Χειρουργικό Ιατρείο